Στην προσπάθεια βελτίωσης των διαδικασιών (Refinement) καλούμαστε

α. να αποφασίσουμε εάν η χρήση αναισθησίας είναι απαραίτητη για τη διεξαγωγή μιας διαδικασίας

β. να επιλέξουμε την μέθοδο αναισθησίας που είναι καλύτερη για τη συγκεκριμένη διαδικασία και η οποία συνάδει με τους ερευνητικούς στόχους.

Σύμφωνα με το ΠΔ 56/2013, πρέπει να επιλέξουμε τη μέθοδο η οποία προκαλεί στον ελάχιστο δυνατό βαθμό πόνο, ταλαιπωρία, αγωνία ή μόνιμη βλάβη.

Το πρώτο ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε είναι εάν οι διαδικασίες που θα γίνουν για τη χορήγηση αναισθησίας είναι πιο τραυματικές για το ζώο από την πειραματική διαδικασία. Για παράδειγμα, εάν η πειραματική διαδικασία αφορά μία υποδόρια χορήγηση, μάλλον θα αυξηθεί η ταλαιπωρία του ζώου εάν την κάνουμε υπό αναισθησία, καθώς θα γίνουν τελικά δύο ενέσεις αντί για μία.

Το δεύτερο ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε είναι εάν ο ερευνητικός στόχος μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε τις προτεινόμενες αναισθητικές και αναλγητικές ουσίες. Οι χρήστες υποχρεούνται να χρησιμοποιούν αναισθησία και αναλγησία και άλλες συμπληρωματικές μεθόδους, εκτός εάν τεκμηριώνεται διαφορετική αναγκαιότητα στην αίτηση πειραματισμού. Επομένως, απαντώντας σε αυτό το ερώτημα, θα επιλέξουμε τη μέθοδο και τις ουσίες που θα χρησιμοποιήσουμε. Οι λεπτομέρειες της αναισθησίας και αναλγησίας πρέπει να αναφέρονται στην αίτηση πειραματισμού.

Τέλος, πρέπει να αποφασίσουμε για την κατάλληλη περιεγχειρητική φροντίδα, η οποία περιλαμβάνει: την προετοιμασία του ζώου για την αναισθησία, την αφύπνιση, τη μετεγχειρητική φροντίδα και την αναλγησία. Σημαντικό είναι να θυμόμαστε ότι η αναισθησία δεν τελειώνει με το τέλος του χειρουργείου ή του χειρισμού, αλλά με την επανάκτηση των αισθήσεων και την ασφαλή επάνοδο του ζώου στο κατάλυμά του.

Στις παρακάτω πηγές υπάρχουν πληροφορίες και σχετική βιβλιογραφία για την αναισθησία και αναλγησία.